Van alles wat

Zo, na een aantal dagen toch maar weer eens achter de PC. Vorige week vrijdag samen met Jerry naar de bruiloft van mijn nichtje Suzanne (dochter van mijn oudste broer) geweest in Volendam. Gelukkig kwam mijn zus Dorien ons ophalen want ik merk wel dat het mij anders teveel energie kost. We hebben verschrikkelijk genoten van het feest en om 1 uur 's nachts kwam Sandro (een vriend van Jerry) ons weer ophalen met mijn eigen auto dus dat was heerlijk (kon ik ook een borreltje drinken). Het feest was heel leuk maar het resultaat was natuurlijk dat ik 2 dagen moest bijkomen, maar ach soms moet je dingen doen en soms laten.
Maandag de gebruikelijke griepprik gehaald en ik moet zeggen dat ik, in tegenstelling wat ik van andere hoorde, er totaal geen last van het gehad.
De rest van de week eigenlijk heel druk bezig geweest, extra gewerkt en dat is best goed gegaan.
Ik merk wel dat sinds ik Azitromicine als onderhoud gebruik, ik me beter voel en eigenlijk geen ontstekingen heb. Nou is de winter nog niet begonnen maar deze tijd is alvast meegenomen.
Ik was trouwens een paar weken geleden bij de internist van het UMCG en daar kreeg ik te horen dat deze arts dacht dat het hooguit een jaar zou duren voordat ik getransplanteerd zou zijn!!!!!, volgens hem was mijn naam al 2 x gevallen tijdens gesprekken over eventuele reserve of geschikte kandidaat. Dan schrik je best wel en had ik meteen iets van: Ach zo slecht ben ik toch nog niet, maar je wilt natuurlijk wel graag. Ik vraag me trouwens af hoe anderen hiermee omgaan, merk wel dat ik nu weer meer alert ben op de telefoon.
Gisteren 's morgens naar het voetbalveld, Jordy moest spelen met de D1 en wonnen van HBC met 5-1, een vrolijk kind thuis,. 's middags nog even bij het 1e van VEW gekeken en ook die wonnen dus het was een fijne dag, maar door de hele dag buiten lag ik om 21.30 in bed, rozig van het buiten zijn en doodop maar weer een dag met een sterretje en daar gaat het toch om.
Vandaag weer een dagje met eigenlijk niks. Eerst lekker gebruncht met de kinderen en daarna lekkere niksen. Heerlijk, dan kan ik er weer een weekje tegenaan.
Wie weer wat ons weer de volgende week brengt.
Iedereen die dit leest een prettige week en geniet van de kleine dingen.

Maandag 31 oktober 2011

Zo eindelijk is het me gelukt om een bericht te schrijven. Als je ook niet gewoon even de tijd neemt om iets te lezen, ja dan duurt het wat langer. Maar goed ik ga proberen mijn leven te beteren en regelmatig even wat op mijn blog te schrijven.
Zoals ik al in mijn profiel vermeldde heb ik longemfyseem en sta al enige tijd op de transplantatielijst. Voordat ik ziek werd werkte ik als groepsleidster bij de Hartekampgroep (een instelling voor mensen met een verstandelijke beperking). Dit kon ik echter niet meer doen en daarom werk ik sinds 2005 op de cliëntenadministratie. Zo ben ik nog een beetje op de hoogte van het wel en wee van de cliënten en ben ook nog aan het werk (al is het maar voor 2 dagdelen per week).
Verder vul ik mijn dan met de opvoeding van mijn 2 zoons, Jerry (17 jaar) en Jordy (15 jaar).
Gaande weg zullen jullie wel meer over hun te weten komen.
Verder heb ik 3 dagdelen hulp in de huishouding van Anja en ga ik 1 x per week boodschappen doen met een goede vriendin Brigitte.
Op maandagochtend train ik ik het ziekenhuis om mijn spieren en conditie wat op peil te houden, soms lukt het me ook niet en ben ik te moe maar probeer zoveel mogelijk te gaan.
Ik ben vandaag best moe daar ik gisteren naar een reünie geweest ben van een oud bruin café"BRUINS" in Bennebroek waar ik vanaf mijn 18e kwam, gezellig dat het was maar met als resultaat dat ik nu uitgeblust ben (ach ja hoor van mensen die niets mankeren dat ze daar ook last van hebben dus dat wijten we maar aan de leeftijd) Toch ben ik blij dat ik gegaan ben, leuke mensen weer gesproken dus dat doet je weer goed.
Staks nog maar even een uurtje op de bank dan kunnen we daarna weer voor het eten zorgen. De jongens moeten naar voetbaltraining dus dat wordt om 17.00 uur eten en bijtijds mijn mandje in, morgen weer lekker werken.
Jullie horen nog van me, doei